Adem'e Şiiri - Esen Zafer

Dedin ki
yasak ağacın meyvasını
sana ben verdim adem.
Bu yüzden beni günahkar
beni şeytan
beni yılan saydın.
Sana verdiğim meyvayı gördüğünde
şaşırdın ta başından
kendini tanrı
beni kul sandın.
Oysa şükretmen için vermişti veren,
ellerin okşayabilsin dokunabilsin
bak bana bir ayna gibi
kendini de bil
ben senin varlığının
incisiydim.
Kaç asırlar geçti,
kaç nesiller üzerinden.
Hala adam gibi adam olmak peşindesin
Beni bilmeden bu hiç mümkün mü?
Sana öğretilen kelimelerden
hala bana cehennemler örmektesin.
Bir nur yanar mı hiç sen yan dedin diye?
Bir ışık ölür mü hiç öldürdün diye?
artık kalbinden şu sisi indir
Kendini bu kadar inkarın niye?
Nasıl mutlu olursun beni bilmeden
Nasıl sevebilirsin kendini sevmeden?
Tanrısı oldum dediğin dünyana bir bak
Ben senim sen bensin
uyan be adem!