Adem Durmazer Şiiri - Adem Durmazer

Bin dokuz yüz atmış altı
Kasımın onu
Zifiri karanlık
Soğuk mu soğuk bir gece
Körpecik bir bedenden döküldü
Cılız hıçkırık dolu birkaç hece
İşte o an gelmişti
Sabırsız bekleyişin
Aylar süren esaretin sonu
Ve bir belirsizliğinde başı

Püsküllü bir poşuya sardılar
Kucaktan kucağa dolaştı
Sevip okşadılar
İlk öpüşle vardılar tadına
Kulağına ezan okuyup
Adem dediler adına
Adem Durmazer

Kah kucaklarda pışpışlandı
Kah ayaklarda sallandı
Uzun ağlamaların sonunda
Uykuya hep böyle daldı
Karın ağrısını
Göbeğine yağ sürerek geçirdiler
Öksürdü
Ballı süt içirdiler
Uykusuz onca geceyi dua ederek bitirdiler
Hastaneymiş doktormuş ne gezer
Allahın ecri işte
Büyüdü Adem Durmazer

Anacığı elleriyle bir önlük dikti
Naylon astar bezinden
Altına ucuz uçkurlu pantolon
Çok hoşlanmıştı ceplerinden
İnce uzun ayaklarına
Birde kara lastik aldılar
Haydi deyip yola saldılar
Okul uzak yollar ıssız
Yağmur çamur ne yapar demediler
Beş yıl gitti geldi Adem Durmazer

Şehirden penceresiz sıvasız taş duvar
Ahırdan dönme
Tek oda bir yer kiraladı
Ortaokul lise serüveni işte orada başladı
Kendi pişirdi kendi yedi
Kendi yıkadı kendi giydi
Zaten topu tüfeği bir takım elbiseydi
En ağır en acımasızlığıyla
Su gibi akıp gitti seneler
Her şeye rağmen
Lise mezunu oldu Adem Durmazer

Yeter bu serüven buraya kadar dedi
İmtihana girip şansını bile denemedi
Düştü ekmeğin peşine
Aldığı karardan dönemedi
Ağırmış pismiş demeyip çalıştı
Çalıştıkça felek ezdi
Daha yirmisinde hayattan bezdi
Ne farklı bir yer gördü
Ne de kafasına göre gezdi
Yirmi dedik ya şubeye çağırıp
Görev yerin Erzincan dediler
Çakı gibi asker oldu Adem Durmazer

Nöbet tuttu atış yaptı
Eğitim görüp ustalaştı
Çileyi hasreti sabırla yendi
Kaytarmadı tek bir kere
Atmış altıya dört topçu er
Elinde teskere
Hür general oldu Adem Durmazer

Bir düğünde rastladı
Hiç tanımadığı öz dayı kızına
Bir bakışla
İlk kez mızrap değdi gönül sazına
Sesini duydu bitti
Elini tuttu
Bilmediği bir aleme gitti
İçi tarifsiz bir ateşle yandı
O ateş götürdü nişana düğüne
İlk defa şahit oluyordu
Mutlu olup güldüğüne
El açıp Allaha şükretti
Hem de günde bin sefer
İki çocuk babası Adem Durmazer

Şimdilerde tek bir amacı var
Yaşayamadıklarını
Çocuklarıyla yaşamak
Tadamadıklarını
Çocuklarıyla tatmak
Ve onların hayallerini
Birer birer gerçek yapmak
Çalışıyor
Hem de olağan üstü çalışıyor
Cumartesi pazar demeden
Düğün bayram edemeden
Her gün sabah ya bismillah der
Yedide açar dükkanı
Olana şükrederek
Gece üçte kapatıp gider
Çok yorulup az kazanıyor amma
İsyan etmiyorAdem Durmazer
Adem Durmazer