Neredesin ey ölüm denen küheylan?
Kirlenmiş yılların son şevkinde zaman,
O eller ki kaçıyor en büyük günahından,
Bekleme bir medet şehvetin kollarında ölmüş ruhtan,
Sen misin ölüm,şahlanan göklerin şafakında,
ölmekteyiz hergün yaşamaya inat,
kapılar ardında kaldı hayat,
şerefin şerefsizligi bogdugu yerde,
gökyüzüne ölüm gibi bir nida fırlat,
barındırmakta hayat gönlünde binlerce kalleşi,
Geç nefisten ey başını secdeye,
sakın gelecekten medet eyleme,
iki sözün birinde Allah söyle,
nasıl yaşadıysan ölürsün öyle,
Çamurdansın unutmayasın aslını,
yavaşça koyacaklar yüregine bu ateşi
çırpınaksın belkide çaresizce
bir kez daha görmek isteyeceksin beni
anlamsız gözlerle bakacaksın çevrene
keşkeler dolanacak hep diline
isyan edeceksin belki kaderine
Gözümden damlar ansızın bir el
Düşer başım seccademe
Son nefesim bekletme haydi gel
Yaşamak ağır başsız gövdeme
Bir hayal gövdem,bir yokluk elim
Bakmayın yüzüme ölüm kusan aynalar
Nükseder hatıramda o derin mezar
Zaman en kahpe meziyet en kahpe intizar
Haber verin haber ey kanatsız uçanlar
Birbir sönüyor eski bahçede kandiller
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!