Heybemde adımın geçmediği, acımın bitmediği
Hüzün kokan soluk renkli şiirlerdi hasretim.
Yolum kimi zaman çıkmazların kucagında,
Kimi zaman ölüm tarlasında umut oyunu.
Bitmiyor, bitmek bilmiyor dirilmeyen ölü umutlarım.
Ne gece beni uyuyabiliyor ne de ben geceyi.
Salgın bunalımlardan sıyrılmanın tatlı rehavetine kapılmışım.
Bıçak sırtında yürümenin yorgunluğuna aldanmışım.
Hesapta ne aslım kaldı ne gölgem,
Ulan İstanbul ben, ben sana kanmışım!
Kara kışlara direndim, baharı görmek için
Her mevsimin böylemidir? Böyle sert böyle çetin.
Renkler vardır,manaları saklıdır gövdelerinde.
Turuncu,sıcaklığı anlatır soğuk gecelere
Mavi derinliği anlatır,bazende ton olur hayallere.
Siyah,herzaman kötü anlatır kendini
Yalnızlığı seçmiştir bu yüzden,
Siyah sadece gözde bulmuştur makamını.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!