Adem (adam) Olabilmek Şiiri - Nebi Üçdağ

Allah yaratıp can üfledi Âdem’e.
Kibirlendi İblis, boğuldu mateme.
Ateştenim, deyip ırkçılık bulaştırdı âleme.
Âdem olmaya gel, İblisten uzak dur!

Şeytandan kin akar, imandan huzur.
Bize iki yoldur: “ateş ile nur.”
Nar insanı yakar, nur seni okşar.
Şefkat nuruna gel, nardan uzak dur!

Maddesi aynıdır, kömürle elmasın.
Biri nardan, biri nurdan yana dizilir.
Asla nardan yana olmasın temasın.
Elmastan yana gel, kömürden uzak dur'

Tefrika, haset şeytanın ameli…
Seni kandırmaktır, gayesi, emeli.
Sevgi bağıyladır toplumun temeli.
Birlik bağına gel, ayrılıktan uzak dur!

Tüm varlık âlemini çeşit çeşit renge,
Boyayıp nakşetmiş, koymuş mihenge.
Cenab-ı Hakk’ındır bu ilahi denge.
Renkli olmaya gel, soluktan uzak dur!

İbret almak istersen gel tarihe bak!
Hep Irkçılıktan çıkmış savaş, inşikak.
Bu karanlığa bari sen bir mum yak!
Işıktan yana gel, karanlıktan uzak dur!

İster Asyalı ol, ister Avrupalı…
İster zengin ol, ister bin yamalı…
Akıbet belli, olma dünya hamalı.
Güzel akıbete gel, çirkinlikten uzak dur!

Gönlümüz sevgiyle dolsun, şefkat saçsın.
Şeytan dahi kıskansın, dörtnala kaçsın.
Rabbim rahmetiyle bize kucak açsın
Sevgiden yana gel, nefretten uzak dur!