Adem Şiiri - Necmi Özyurt

Bir koltuk verdiler, Adem'e.
Yükseldi,kademe kademe.
Hiç hizmet gelmedi,aklına.
Hep tepeden baktı halkına

Adem hayali temeller attı.
Servetine hep servet kattı.
Para hırsı şımarttı Adem'i.
Gün geçtikçe azaldı seveni.

Bindi lüks makam aracına.
Dokundu halkın parasına.
İkide bir Ukrayna'ya uçtu.
Orda kendine sevgili buldu.

Hanımıyla arası açıldı.
Ondan bir mahkemede boşandı.
Ortada kaldı bütün çocuklar,
Böyle söndü gelecek umutlar.

Gezdi,dolaştı pavyon pavyon.
Adem harcadı, milyon milyon.
Sonunda iflas etti, Adem.
Makamı terk edip gitti Adem.

Aç,susuz sokaklarda yaşadı.
Sık sık mahkemelerde dolaştı.
Fazla dayanamadı, bu sefalete.
Adem sessizce gitti, ahirete.