Adem Şiiri - Mecnun Alyel

Adem

Aldığım sözle olgunlaşıyorum
Acilar kanla yazılırken kitabıma
Her söz ayrı bir nefes olarak çıkıyor.
En aklı başında vakitlerimi
___ızdırapla dolduruyorum farketmeden
Beklediğim an yaklaşıyor
____________her geçen vakit
Bedeni intikam kadar soğuk,
Yüzünde isteksiz bir can sıkıntısıyla
Kaba bir yalnızlık oturuyor soframa
Olgun bir tavırla yardım ediyor
Ve kitabın son harfini bırakıyor bana

Bileğimden kesildiğinde kan
Gökyüzünü bir aydınlık kaplıyor
___________sandım önce
Sonra ışıklar alçalmaya başladı
_____________gökyüzünden
Gerçeklikle uyandırdılar beni
____beklemek denilen rüyadan
Kuş dalda, yağmur taneleri bulutta
_________________yorulurmuş
İnsanı beklemek yoruyor
Yorgunluğumu anlatamadım ya ben
Umudumu da o derin kavşakta bıraktım

İnsan niçin yaşar derlerdi
___________zamanın birinde
Yaşadığım her şey amaçsızcaydı.
Her şey bir hiçten ibaret...
Bayram ölü toprağa örtülür
Sevinç gömülü hüzünlerden filizlenir
Baharı bile istemiyordum
İçimde kum tanesi kadar
__yaşam yoktu ne de olsa.
Bir bilinmezlikle gidiyordum.

Bir boş bakış, yarım gülüş
Geceleri parça parça kopan ay ışığı
Anlatabildiğin kadar yaşarsın
Anlatamadığın kadar deli divane
Uyumu anlamak kadar zor
__________isyanımı anlatmak
Eylül değilsen bilemezsin
_____acı çeken yağmurları
Belki nedensiz ve anlamsız
____tüm sonbaharlar
Gitmelerimin tüm nedeni buydu belki de

Yorgun, umutsuz ve anlaşılmaz bir şekilde
____________uzanırken soğuk yatağımda
Tutup kaldırsın diye bedenimden beni
_____________ruhumun derinlikleri
İstemek gereksizdi Rabbimden başkasını
Yatarken sessizce artık bedenim
Küçük bir kızın pempe tokasında
________________kaldı gözlerim
Papatyalar...
Nasıl kokardı düşündüm en son