Adem Şiiri - Turgut Bayramoğlu

Ey beni adem
ey günü avutan
önce okkalı kelimeler, iddialı yeminler edip
sonra bin birli türlü pişman olan biçare
başına bin türlü belalar açan
diyar diyar dolaşan
hayata sürgün gezgin.

Ey hayatı fani
ak kanaviçeler içre
kan revan dantelalar döktür
hayata ve aşka geçmeden
yaralı kalplerde saklı kalmış
kahrı ve hüznü çıkar aradan

Ey ademi garip
kahkahalar at
bir mesaiden aşırdığın zamanda
-ki normal bir durumda asla caiz değildir-
öfkeni yaman bile, acını saklı tut
pazılarını geliştir
pekiştir yüreğini
bir aralık, ışık sızacak kadar
bir zaman, soluklanacak kadar
azıcık müsaade et
unutulsa da elbet gereklidir

heves ederdim işiteyim bir kelime
saklı kalsın bende
avutayım kendimi
her şeyi öğrenmeye heves ederdim
hal ve ahval bu ki
öğrendiğim her şeyin bir kelime etmediğini öğrendiğimde
geç kalmış sayılmazdım

şimdi korkar oldum bir şey öğrenmekten
öğrenmek ağır geldi kollarıma