Adaş Yıldızlar Şiiri - Yavuz Altıkat

Ben, baba yadigarı bağlama tellerinde
Sana yanık bir türkü mırıldanırken
Zülfümün tellerinede aklar düştü
Her notada,her hecede,ritimde...

Aşık olmayan bilmez demişlerdi arkadaşlarım,
Oysa ne çok alay ederdim onlarla
Onlar benim şebeklerim,
Bense,gönlümü kaptırdığım sultanın şaklabanı!

Yıldızlara bu kadar çok bakar değildim.
Gözlerine bakmaya cesaret edemeyen yüreğimin ateşi
Sönüyordu yıldızlara sanki
Kerbela çölünde Hüseyin olup da deryaya dalıyordu.

Artık bakar oldum yıldızlara hep
İyisimi,birde ahbab olduk ki sorma
Radyomu alıp çıktığım balkonda,gece bir,üçlerinde
Tek dostlarım oldular.
Hepsine senin adını verdim,
Tek bir ad...
Ve ben hepsini çok seviyorum..!