Adap Gerek Şiiri - Enver Ünver

Adabın abada tahmili varsa,
Abadın duvardan ormana tebdili gerek,
Eğer viranıda abad eden adaptır dersen,
Çölde hanın duvarına mimarınca adap gerek.

Sen ki; kıyam ederken o rengi görmeye,
Adabın görkemi yeter, renkli pervazı söndürmeye,
Bir dilberin didarında bağlanan hasat olacak zinnurlar,
Her nurun tutamına uzanmaya adap gerek

Sen ki canan, yar denilen yar ol bana
Gök ile yer ihtirama dursun, dünya düzünde
Benim hayat bulduğum diyar ol bana
Bin yıl bir sevdaya kanmaya adap gerekir..

Ben cevrin ile yüzümden öze nakleden şey,
Baharat otu kadar şifakar olaydı eğer,
Sinem yanmaz olurdu aşk ateşinden
Yar aşkına yanmaya bin kantar adap gerek,

Mengi yar, zengi yar, al ata özengi yar,
Beni zannetmeki bu zulmet içinde yedersin çölde,
Şanından olmasada hamakım zülfünden olsun ,
Yarin zülfüne sarılmaya adap gerek,

Adap gömleğni giyerde sefer edersen,
Niyetin vardığı yere kadar bir adap gerek,
Vahanın kuyusundan su çekin dersen
Kum suyundan su içmeye bin defa adap gerek