Adanmışlık yemini Şiiri - Orhan Demirtaş

ey, ebedi gönlümün koynunda
....kutsal bir emanet gibi sarıp sarmaladığım

varsın Azrail istediği kadar tebdili kıyafet
............dolaşsın aramızda

ben toprağın masum katmanı olan
balçıktan doğduğumu biliyorum zaten
her canlının tenine tav olan ölümü de, ey acı

yürekten yüreğe ant içildiği ve ahdedildiği gibi
..ah o sevgin ki,
………gönlümün ortasında durmuştu
öyle ki, baldırlarımdan, kaslarımdan,
damarlarımdan akıyordu bakışları
ve dahi onu sevmenin nemi kurusun diye üstümde
hem de vacip kabilinden,
........ve hatta farz kabilinden
sahici aşkın sahici aşkla geldiği
o aşkın tepelerine
o aşkın gecelerine
o aşkın denizlerine
o aşkın dehlizlerine
ve dahi o aşkın mucizelerine şükrediyorum

heyhat,
ey affa sağır, aşka tutsak kulaklarım ve gözlerim
kutsal kitapta yeri olan sırattan geçmedim ben henüz
halbuki aklımı halden düşüren sırrım cehennemdi
.......cehennemlikti
sair, sakar, cahim, hutame, leza, haviye,
gayya kuyusunun tüm katmanlarında, ey acı

ah kadınım,
gönlümü kuşatan yay kirpiklim
adanmışlık ve bağlılık yeminim
ah kadınım,
Üzüm’üm, incir ’im, Nar’ım
her bir saç teli alın terim
aslında bakışları üç kıtayı saran güzelliğinin
..........harbiydi benimkisi

zira, o ay tozu yüzünün her bir siperinde
...........cana kastetmek için yemin vermiştim
öyle bir yemin ki,
insanlık tarihindeki ilk gözyaşı gibi, sahi, samimi

asi nefsim ve yorgun aklımla,
.......................dişimle, tırnağımla
dünyanın her bucağından
öteden, beriden, bir tek sana dair savaşım vardı

ve dahi içime batan gözlerinin okuyla
uğruna, enine ve boyna bin türlü ölüm zamanıydı benim için

aynı, bağrına düştüğü kara toprağın nabzını
elleriyle tutan yiğit savaşçılar gibi

nihai sonumuz Gök müydü ?
evet, Gök yüzüydü sonumuz, Gök tü.

birlikte, el ele, içimizi ısıtan ve allı bir zümrüt
ve saklı bir sır gibi insafına sığındığımız, sevdamız

Orhan DEMİRTAŞ