Adanmışlık Şiiri - Abdullah Tüzün

Benimki bir aşk değil,anılmışlık anmışlık;
Zümrüd-ü Anka gibi,kaf dağında yanmışlık;
Dağlarda gezen Ferhat,çölde Mecnun misali,
Küllerinden yeniden,doğup da uyanmışlık...
.................
Benim aşkım bir aşkın,sevdaya dönmüş hali;
Kor sanılan közlerin,nefesle sönmüş hali;
Bunu bilenler bilir,bunu söyler ahali,
Küllerinden yeniden,doğup da adanmışlık...
.................
İyi ki,bu sevda var,n'olurduk aşk elinden;
Diyalizdeymiş gibi,solurduk meşk elinden;
Sevda bir gece kondu,aşksa bir köşk elinden
Birisi ömür boyu,biri öyle sanmışlık...
.................
Ne olur aldanmayın,sakın ama sakın ha;
Dişinizi dökmeyin,sıkın ama sıkın ha;
İş işten geçtiğinde,ıkın babam ıkın ha,
Birisi döker suyu,birisi susanmışlık....
..................
O öyle der bu böyle,ama sen ne diyorsun;
Sözüm ona sen deyip,seni sen ediyorsun;
Ya hu izanın yok mu,neden bahsediyorsun,
Biri eşer kuyuyu,birisi dadanmışlık...
.................
İşte böyledir dostlar,ne desen ora çıkar
Vahayı göremezsen,tüm yollar bor'a çıkar
Dar çıkar,dara çıkar,bir ömür zora çıkar
Birisi bulur şüyu,birisi aldanmışlık...