Adanmışlığım Şiiri - Vedat Fazıl

İşte bu benim adanmışlığım
Sana raslarım diye tüm şehri dolaştım
Beni beklediğin tüm köşe başlarına baktım
Birlikte cay içdiğimiz tüm kahvelere uğradım
Yorgunluğumu biliyorsun
Mahalleni Kirada oturduğun evide unutmadım
Belkide içerdesin diye yine pencereden ıslık caldım
Ne kapı nede perdeler aralandı,
Oracıkta öylece kalakaldım
Cocuklaştım farkındalığım değil asıl olan agladım
Etrafımdakiler sormaya korkuyorlardı
Bende seni sormaya korkuyorum biliyordum taşındın
Benimkisi hasret gidermekti anılarla belkide
Sonunda Bizim ayrıldığımız anladım
Demekki bu işte benim adanmışılığım
Bu şehirde neden yaşadığımı biliyorum hatıralarım
Umut işte belkide bir gün sana raslarım
Buda benim harcanmışlığım
Budala olduğumu düşündüm alacakaranlıkta evime dönerken
hala etrafıma bakıyordum "ya işten cıkmışsan"zaman erken
Ne sana benzeyen birine rasladım nede sana
Alışamadım yıllardır bir türlü yokluğuna
Kapıdayım Actım etrafıma bakındım
"Artık alışmalısın bu yokluğa"söylendim kapımı kilitlerken
Odamda yalnızlığın buram buram kokusu vardı
senin oturduğun koltuk Son içdiğin kahve fincanı yerinde
Fotograflarını kaldırdım o ışığa dayanamıyordum gözlerinde
El salladığın sokak lambasının tam karşısıda oturuyorum
pencerede.
Her şey senin bıraktığın gibi yerli yerinde
yatağın son geceden sonra dağınık ne serildi nede toplandı
Şu odada sensizlik birde sesizlik kaldı
Gidişini unutmadım
Buda benim acımasızca harcanmışlığım
Ya buna nedersin buda benim yanmışlığım
Sevda harman olmuştu yüreğimde seviyordum seni
Birşey söyleseydin bıarkmadığını düşünüyorum işte
Gideceğim seni terk edeceğim sevmiyorum deseydin
Umut etmezdim
Yıllardır geleceksin diye seni beklemezdim
Yokluğuna alışır böyle delicesine tutkun
Böyle amansız böyle acımasız sevmezdim
Boş ver gitti derdim
Nedense söz geciremiyorum yüreğime
Buda benim boşuna yanmışlığım
Sana sevdalanmışlığım
Belkide tiryakiliğim alışkanlığım
Sana yazdıklarım değil asıl olan yüreğim bir gün dönerseN
Ölümsüz bir aşkın yaşadığını unutma bu şehirde değilsen.