Adanmış Ömür Şiiri - Attila Şanbay

Geldiğinde gözlerim kapanmışsa sevgilim,
Soğumuş dudağıma bir öpücük koy yeter
Henüz sarılmamışsa bir kefene bedenim,
Beyazlamış saçlarını üzerime ser yeter

Pişmanlık duyma sakın, ruhum azap çekmesin
Toprağa gömülmeden geldin ya, o da yeter
Varsın olsun gözlerim, gül yüzünü görmesin,
Hayaline bakarak kapansalar da yeter

Gelişin rastlasa da, ömrümün son gününe,
Ben hep bekledim seni, hayalin bile yeter
Seni tanıyıp, sevmek değerdi her günüme
Hayatın bir yerinde seni bulduğum yeter

''Pişman oldun mu? '' diye sorarlarsa cennette,
''Hayır'' derim onlara, ''hayır, pişman olmadım...
Bir ömrüm daha olsa ve o yine gelmese,
O ömrü de, uğruna bekleyerek adarım.''

Attila Şanbay