ADANMIŞ BİR ÖMÜR
Önce anne baba, sonra kardeşe;
Adanmış bir ömür Süheyla abla…
Çileyle dolsa da daim pür neşe,
Adanmış bir ömür Süheyla abla…
Kalplere ektikçe sevgi ekini,
Vız gelirdi ona derdin yekûnu!
Yüklenmiş sırtına evin yükünü,
Adanmış bir ömür Süheyla abla…
Gülizar’la Devlet okusun diye,
İlmek, ilmek sevgi dokusun diye!
Burnunda tütmesin kokusun diye,
Adanmış bir ömür Süheyla abla…
İncitmeden okşamaya kıymazdı,
Bir gül gibi koklamaya doymazdı!
Memmed’ini asla yalnız koymazdı,
Adanmış bir ömür Süheyla abla…
Yılmadı, bıkmadı gönlünü serdi,
Kardeşler uğrunda ömrünü verdi…
Yeğenler oldukça kalmadı derdi,
Adanmış bir ömür Süheyla abla…
Pîr-i Fâni der ki; dayımın kızı,
Olmazdı kibiri, olmazdı nazı…
Bu imiş kaderi; yazılan yazı,
Adanmış bir ömür Süheyla abla…
MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNİ)
01.08.2018-İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 1.8.2018 19:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı çalışmalar dilerim.
Çok teşekkür ederim Cahit Şahin Beyefendi. Allah razı olsun inşallah.
TÜM YORUMLAR (1)