Adanış** Şiiri - Kaan Yıldız

Ey gözleri mâtem gibi suskun ve derinden...
Ey kirpiği ey kaşları Leylâ ve Şirin'den...

Ömrümce senin uğruna Mecnun yaşadım ben,
Ferhat gibi dağdan dağa attın beni hep sen.

Gözyaşlarımın sırrını rüzgârlara verdim,
Ben gönlümü toprak gibi ardın sıra serdim.

Bülbül ile Gül zehrini içtim gülizarda;
Pervâne'ye döndüm, yanarak aşk-ı mezarda.

Ey gözleri hasretle bakan kalbi münafık,
Ey vaslına ermek heves-î gayrı muvafık...

Gönlünde senin zerre kadar vicdan olaydı.
Varsın o zaman âşkımız ukbâya kalaydı!

Sevdân ile çarpan yüreğin son sesi dinle,
Sevdâna düşen âşığı öldürdün elinle!

Tâkâta mecal kalmadı, yaktın beni, gittin.
Yaktın beni, yıktın beni, sen derbeder ettin!..

(Mef'ûlü/Mefâîlü/Mefâîlü/Feûlün)

Kaan YILDIZ
(29.9.2019)