Adanalı Yaşamın Şiiri - Nebi Ünler

Vicdan aynasında kendi suratına bak
Ne idim ne oldum ki... De; ak ulan Seyhan ak
Çek Adana boğması, haydi sigaranı yak
………… Şişeleri kırmadan, derdi bitmez paşamın
………… Bol kimyonlu ŞIRDAN'sız, keyfi çıkmaz yaşamın.

Kimseye çaktırmadan, güzele bakmak lazım
Mazi tecrübesiyle, yarına bakmak lazım
Tuzla buz eyleyipte, aynaya bakmak lazım
………… Kendini sevmiyorsa, günü geçmez paşamın
………… Dalga geçemiyorsan, keyfi çıkmaz yaşamın.

Dalga dalga dalgalar, sayende kepez olduk,
Keyfin gitmek istemiş, namen de garez olduk
Eyledin yar tarumar, payen de çerez olduk
………… Sensizlik efkârımız, derdi geçmez paşamın
………… Unutulmazken aşkın, zehri bitmez yaşamın.

Mesela dama çıkıp, silahlar patlatalım
Yakmazsan senin… Deyip, Güneşi ağlatalım
Aç fellah boğmasını, şerefe parlatalım
………… Seyhan’a atlamadan, küfrü bitmez paşamın
………… Birkaç barak şifası, Hoş sedası yaşamın

Yılgın Yağmur olsaydın, Eskibaraj yolunda,
Cızırdardı kebaplar, acıların bolunda
Aldırma çakmışsan da hep hayat okulunda
………… Karşılıksız sevmiş de hali böyle paşamın
………… Gardaşım hasretinde, Adanalı yaşamın.

Aşiyansız, 03.05.20 – 00.18 Y.Y.