Adanalı Şiiri - Durdu Mehmet Bolat

Yiğitçe, kara bir oğlan.
Selam verdi,
“Adım Recep âbi” dedi.
“Nerelisin” dedim?
“Adanalıyık âbi” dedi.
“Yani” dedim,
“Şu söylenti gerçek mi? ”
Gülümsedi, “Kısmen” dedi.
“Adanalıyık, Allah adamıyık”
“Bu kadar âbi”
“Gerisi fasa fiso”
“Aç biraz” dedim.
“Adanalıyık işte âbi” dedi
Allah adamı da olmaya çalışıyoruz.

“Yoksa ne trene kafa attığımız var,
Nede ölmüş eşeğe bıçak çektiğimiz,
İstasyon çeşmesinden su içtiğimizde yalan
Biz bıçağı, silahı düşmana çekerik
İnanmıyorsan, gülek boğazındaki
Fransızlara sor!
Suyun Gralını Tekirden içerik
Güzelin iyisini
Üç günlük yoldan bilirik.”
“Peki” dedim,
“Bu külhanbey tavırlar”
“Yok, âbi yaa,
Allah adamı olmağa çalışıyoruz dedik ya”
“Lakin Adana’nın havasında, suyunda,
Eh var biraz dayılık”
“peki, Recep, İstikbal” dedim.
“Devlet kapısında bir işim var,
Birde ağzı Kur’an’lı hatun bulduk mu?
Sonra elini öper,
Birkaç tane de yavru…”
“İnşallah de âbi”
“İnşallah Recep, inşallah”
“Daha ne olsun ki;
Gral oluruk âbi Gral.”