Adanacilar Şiiri - İsmail Sarıtaş

1960 li yillarda kendi köylülerimizin Adana`ya yada Tarsus`a
Mevsimlik isci olarak kara vagonlarla gidis ve gelislerini anlatan,kendimde dahil herkesin anisina yazdigim siirdir.

Düser yollara düser giderim
Ayriliklar, hasretler, sevdalar
Gözlerim dolar,süzülür yaslar
Katar katar trenler,kompartmanlar
Bahtimizin karasi kara vagonlar
Bir cocuk cigligi duyulur derinden
Bir mal vagonunda
Bir de kuzu sesi
Biri bir türkü söyler
Ince yanik sesiyle,umudun türküsü
Cukurovada insan pazari
Dört zeytin,iki ekmek parasi
Yagmur yagar ince ince
Gün boyu kahveler
Duman duman is karasi
'Adanacilar' gelir 'adanacilar' gider
Seleler, sepetler, yatak ve yorganlariyla
Bir cocuk kosar renkli naylon topuyla
Sonra düser yollara yollara
Asar daglari daglari
Gencliginin Ankara`si
Bir göz gecekondu odasi
Alti kardes bir tas corba kasiklar
Kizilayda renkli renkli isiklar
Arabalar gecer her bir taraftan, korkar
Caddede bir kedi yavrusu
Beyaz yumusak tüyleri, gözleri kara
Hey! bahtimizi belirleyecek Ankara