Adana'nın Kızları Şiiri - Veysi Çakır

Başından sırtına hafif bir kuğuluk
sırtından beline bir kavaklık
belinin ayaklarına değdiği yerde biter bu durgunluk
Doksana yakın bir açıyla dağlar iner ayaklarına burdaki kızların

O görkemli çoğu meyvanın bulunduğu bahçenin sahipleridir
Adana'nın bu tür kızları
Engebellik sadece vucutlarında vardır
Buda hiç çalışmadıkları meyva bahçeleri gibi anne babalarından kalmadır

Cetvel gibi olur onlar için çalışan kızlar her zaman ki gibi onlara meyva toplar
Olmasa o kızlar olmayacak vücutlarının bir çekiciliği
Onlara ait sadece meyva bahçelerinin zenginliği

Aynı o taraflarına benzeyen arabalarından inerken kalkar çatık kaşları
Süzülür cetvel kızlar ve az en bir tane hayal kurulmalı başlıyor sorgulamaya
Birinci kız Muş'tan hayali bitiyor şöför ile evlenmesi ile
İkinci kız Siirt'ten ilk hayali hizmetçiye emirleri
Sonra başlıyor canımli cicimli kelimeleri uzun uzadıya anlatıyor
Hanımını en yakın o tanıyor gözlerinden belli

Aferin diyor cetvel kıza bir tarafı çok belli olan gökten inme yeryüzü kraliçesi
Küstahça bir kahkaha deposu fullden aşağı olmayan arabaya yürüyüşü
Eğleniyor olmalı memelerinin yarısı camdan dışarı taşmış
İki yevmiye değerinde ellerinin bakımı dokunuyor kornaya
O kısa bacakları basıyor gaza katıyor tozu cetvel kızların gözlerindeki dumana.......

Çalışmasını Bilmeyen Hayal Kurmasını da Bilemez.