Adana 2 Şiiri - Osman Bulut

Uçmuş gitmiş Kurttepe, Baraj Yolu
Karşıyakan geri kalmış Adana.
Can çekerken Yamaçlı, Anadolu
Balcalın hep diri kalmış Adana.

Türkülerin vardı pamuk üstüne,
Eski rağbet yok gibi o ürüne.
Tarlalarda o günlerden bu güne
Bol bol karpuz, darı kalmış Adana.

Topladın başına cenubu, şarkı,
Kucakladın; Kürd’ü, Arab’ı, Türk’ü.
Onlarca fabrika durdurmuş çarkı
Bossa’nın boş yeri kalmış Adana.

“Eski Garaj” dönüvermiş camiye
Sormuyor simsarlar nereye diye.
Değişmeyen bir PTT, Adliye
Bir de tren garı kalmış Adana.

Doldurmuş her yanı soğuk betonlar,
Tek tük kalmış portakallar, limonlar.
Bulvarlarda yanar renk renk neonlar,
Yavuzlar’ın gri kalmış Adana.

Ne gezer son model Mazda, Toyota
Altmış Model Chevrolet’ti vasıta,
Haydarlı’da ne o Şeker Lokanta,
Ne yediğim kuru kalmış Adana.

Yaz günleri kurumazdı terimiz
Klima ne bilmezdik hiç birimiz.
Kaşıdıkça kabarırdı derimiz
Ne sivri ne arı kalmış Adana.

Şimdi bana hem yabancı hem ırak
Yabana savrulup giden O yaprak.
Ne otobüs beklediğimiz durak,
Ne de öyle biri kalmış Adana.

Belli ki ders almış bazı zevattan.
Şaşırırdım vazgeçseydi inattan,
Aklımda tek o Fettan var o Fettan
Ne melek ne huri kalmış Adana.

Yanan bu ateşte az değil rolün
Uğraşma söndürmez barajın, gölün.
Unutuldu zannettiğim o gülün
Yüreğimde harı kalmış Adana.
31.01.2015 Adana