Adamlık Şiiri - Gül Şenel

Öyle sever ki kadın,
Sanırsın dünya onun sevgisi büyüklüğünde
Uzun yaşayacak.
O’nunla da aşk.
Nasıl önü arkası yoksa an’ın,
Nasıl adı sanı yoksa biad’ın
Öyle tek adı,
Sendin.
Kadınının.
Bilemedik ayar varmış her şeyde.
Ayarında sevecekmişsin.
‘Arpası fazla gelen at kişner’miş.
Oysa ‘sevi’ üzre yaratılmıştık hani.
Oysa sevgi her şeyi çözerdi hani.
Ya çözemedi,
Ya tek tarafı eksikti,bilinemedi…
…
Bilindi…
‘Aşk dişiliğin diliymiş’ dedi ben.
Kadının nikahsız piçiymiş aşk.
‘Nikahta biter’ diye diye erkeğin yanaşmadığı
Bahtsız bebeğiymiş aşk.
Erkeğin hiç’iymiş aşk.
Erkekliğin hiçbir kademesinde kaydı bulunmayan
Diyar diyar kaçılanmış.
Korkulan şaheser,kadına ait,
Kadının sevdiği.
Erkeğin sadece erkekliğini gördüğü,
Gördüğünü egosuna hapsedip,
Vitrin vitrin sunduğu,
Başka aşk dişilerinde
Şahlanarak kişneten arpaymış.
Erkekte…
Ürkekte …
……
Her kadın bir aşk isterken
Bir piç ister kucağına.
Ve onu o kadar çok sever ki,
Yaftası inci gelir gerdanına.
Darağacında.
Tohumuna seve seve sahip çıkma erdeminde bir erkek çıkarsa da
O da adamdır.
Tek bir aşka adanmışlıktır,
Tek aşkını ve anasını göğsünde uyandırmaktır,
Piç adını yoklamaktır.
Sözcüklerden atmaktır.
Kaçmamaktır.
Adamlık…
07.07.2012/darağacı