Yüzlerinden bellidir, âdem gibi adamlar!
Muttaki bir mü’minin, çehresinden nur damlar.
Yalnız hakka inanır, yalnız hakka tapar o!
Döndüremez yolundan, asla onu idamlar.
Ariflere malumdur; bil sadece nadanlar!
Asla bilmez onları; hikmet bilmez insanlar.
“Şık giyinmiş kalas(!) ” der. Kur’an ehl-i ilhad’a,
Böyle garip zevatı, yalnızca erler anlar.
Nadan tapar nefsine; ilah yapar hevayı!
Halel gelse zevkine; hemen bozar havayı.
Aklı ermez değildir, aşık atar şeytanla,
Cerbezeyle kaybeder, o, nasipsiz davayı.
Siret, suret ahsendir, muhlis olan bir kulda,
Kalbi hüşyar ve temiz, gayet selim akılda.
Tek gayesi var onun; oda rabbin rızası!
Gezmez aklı ve gönlü, kat’a para ve pulda.
İnse kalbe hidayet, erer sona nadanlık!
Lütfeylese hak ilim, zeval bulur her hamlık.
Nadanlardan çok çekti, tarih boyu şu beşer,
Şimdi muhtaç adama; ilaç gibi insanlık!
Cihat ŞAHİN
26.06.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 26.6.2010 18:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Utansın göz’lüğünden, görüp ağlamayan göz!
Ve gülmeyi seçerse, ağlar görüp mazlumu,
Budansın sözlüğümden, Hakk’ı haykırmayan söz!
ozan:şerefim:Şerafettin YILDIZ.
TÜM YORUMLAR (2)