Adamlar ve Cüdamlar Şiiri - Lokman Hamit ...

ADAMLAR VE CÜDAMLAR

Kimi yaşıyorum der hayvandan farksız!
Kiminin pis yüreği şeytandan çapsız!
Kimi ekmek derdinde kimi si yatak!
Kimi savurup durur hadsiz hesapsız! ..

Analar evlat derken domuz doğurur!
Zorbalar barış diye savaş yoğurur!
Mazlum konmuş kafese dört yanı zincir!
Cudam adam olmuşta merdi vurdurur! ..

Sevimli gecelerim ateşle doldu!
Bahar ki güllerim açmadan soldu!
Öylesine yaralı hercümercim ki;
IRAK’A GİDEN KURŞUN ALNIMDAN VURDU! ? !

Lokman HAMİTOĞLU