Adamlar Ve Adamcıklar Şiiri - Dursun Tombul

Adam,
Gece mesaisinden gelmiş,
Çok yorgundur
Kapısının önünde,
Oynayan çocuklardan
Uyuyamaz.
Penceresinden kafasını uzatır:
“çocuklar hışşt”.

Adam,
Bahçesinde,
Yeni yeşermeye başlayan
Salatalara, zerzevata
Dadanan kuşlara
Elinde ne varsa
Öfkeyle fırlatır:
“Kışşt”.

Adam,
Deniz manzaralı evinin balkonunda;
Faizlerinden gelen
İyi haberle,
Zevkle yudumlarken viskisini:
Aniden karşısında görür Azrail’i.
Ve filmin bittiğini de anlar.
Verirken canını,
Adamın son sözü olur
“Vay be puşt”…

(12 Aralık 2010 -8.şiir kitabımdan)