Kaf dağının başı duman
Ulviliği dilde yaman
Benim de başım duman amma
Ne selviyim ne ulvi
Kendi halinde gezeleyen
Adamın birinin
Beş milyarda biriyim
Ne cüceyim ne yüce
Dilimde ve tinimde tek hece
Aşk
Meşk
Köşk gibi...
Ve bazan da
Saçma sapan savrulmuş
Tam böğründen vurulmuş
Kelaynak gibi
Mutluyum işte başım döndükçe!
İstanbul, 18.08.1990
Gökmen ÇebitürkKayıt Tarihi : 7.10.2009 22:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)