Adamım Şiiri - Bilal Karaman

Adamım Umuduna kurşun dök benden uzak kaçarsa Çak kibriti yak gitsin sende benden ne varsa Saçlarından bir tutam kes bırak baş ucuma Ettiğine ağlama uyarsa eğer sana Baş döndürücü cakan cilven senin senaryon Kusursuz günah olmaz ters düz olur madalyon Biraz hırçın olurmuş gonca Gül ün açması Benimkisi kör kütük deliliğin saçması Gözlerinin hapsinde gerceği göremedim Gidecektin, gelmene bir anlam veremedim Dönme dolap dönüyor pişmanım demiyorum Kapanan kapılara gitmeyi sevmiyorum Ben bana yetiyorum heyhat dostlarım heyhat Çok şey istediğimi söyleyemez bu hayat Yüreğimle kalbimle yolunda amadeydim Bilse de bilmese de gülüşünü çok sevdim Gönüllü kucak açtı kimliksiz uzaklara Düşlerimi düşürdü ölümcül tuzaklara Patikadan yol çıktı kekik kokan dağlara Kaç yüz avcı avlandı yem asarak ağlara Uçurum diplerinde cansız çiçekler varmış Sınırsız özgürlüğü zehirli otlar sarmış Dur bak dinle gözlemle niçin vardır nefesler Egoların kölesi gelip geçen hevesler Samimiyetler çakma aşklar yagmalanıyor Yalancının dilinde doğruluk doğranıyor Küf kokan odaları loş ışığa buluyor Ayazlar tir titreyen alevleri yalıyor Tempo şeytani tempo muzip alkışlarıyla Tenden beslenen gördüm kirli bakışlarıyla Seninkisi zalimlik vurgunlara eş değil Hiç bir vicdan sendeki yürek kadar taş değil Düştüysem kalkacağım zafer kazandım sanma Yas tuttuğumu yazan haberlere inanma Küllerimden doğmayı bildiğimi bilirsin Zaman çok şey gösterdi sen adamım degilsin Yeni baştan ter temiz bir sayfa açacağım Mutlu sonla bitecek yıllara uçacağım... Bilal Karaman