Adamım Şiiri - Ali Yücel

Belki de haklısın başa belayım.
Kayıp bir düşüm, bitmiş rüyayım.
Sana serseriyim, sana müptelayım.
Peşinde pervane olan adamım.
Umutları bir bir solan adamım.

Artık uyuyamıyorum eskisi gibi.
Sahi, neydi bunca kahrın sebebi.
Tükettim sıfırı, boyladım dibi.
Başına gelenlere kızan adamım.
Meyhane köşelerinde sızan adamım.

Bitmeyen kışının yazı olurum.
Av dersen peşinde tazı olurum.
Verdiğin her hükme razı olurum.
Sehpaya gülerek çıkan adamım.
Her türlü cefayı çeken adamım.

Nasıl bir düğüm ki koparılmıyor.
Hatıralar akıldan çıkarılmıyor.
Yer kabul etmiyor, gök yarılmıyor.
Cesedi ortada kalan adamım.
Umudunu mahşere salan adamım.

Sebebini bilmiyorum belki haklısın.
Benmi sıradanım, senmi farklısın.
İçimde bir yerde gizli, saklısın.
Yüreğini ateşinle yakan adamım.
Kendi dünyasını yıkan adamım.

Hangi yer, ne zaman, çağır geleyim.
Yükte hafif, pahada ağır geleyim.
Gözü görmez, kulağı sağır geleyim.
Üstü başı hasret kokan adamım.
Ayrılık acısından bıkan adamım.