bir zamanlar küfemin yamacından tutup;
beni sonsuzluğa taşıyan adam
acımın son deminde,matemi mi savurup
düşlerin gerçek olduğu diyara salan adam
çıkmazında sabahın
gelemeyişimin elinden tutup
ölümüne tutkuyla, beni en derin sevdalara salan adam
işte an bu an
çektiğin çilenin son yudumu bile değercesine
bin ah ile yaşarım seni
yokluğunda bile
adamım benim
Kayıt Tarihi : 14.3.2018 17:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!