Adamım Şiiri - Tevfik Çilsoy

Seversin…
İmkânsızlıklar olur seni sürükleyen
O ay gibi güzele.
Sen onu öyle sevmişsindir, unutamazsın.
Hani sigarayı avuçlarında söndürürcesine
Acı çekerek yaparsın!
Ve yürüdüğün en kalabalık ıssız yolda
Yerlere atarsın.

Yine seversin adamım
İnci tanesi tespihi çeker gibi…
Yolunu gözlersin gece gündüz gibi…
Ayrı bir tadı vardır
Onun ve onunla geçen zamanın.
Belki de ilk olmamıştır ama
Yüreğine kızgın demiri basarcasına iz bırakır.
Tek bir Kar tanesi olarak düşer
Belki de sonsuz bir sel gibi alır.
Bulandırır, yok ederek götürür yanında
Senin sandığın, aslında ona mühürlenmiş yüreğini.

Sen hep seversin adamım.
Daha doğrusu sevmeye çalışırsın.
Ruhunu sabah ezanına teslim edercesine
Teslim olmak istersin.
Ama bir türlü ama asala
Öncekiler gibi rakının suya aşkı gibi
İçin dışın bir olamazsın.
Gerçek sevdayı bulamazsın

Bu döngü böyledir adamım.
Herkes bir yel olur başarır bunu
Ama asla herkes fırtınalar koparamaz.
Bir zamanlar gerçek
Fakat şimdi yalandan da yalan sözleriyle!
O simsiyah ve kahverengi gözleriyle!