Adamım Şiiri - Mehmet Sabri Kılıç

Dünyaya meydan okur gibi bir halin var
Elinde yine bitmeyen sigaran
Yakası kirli gömleğin
Sararmış bıyıkların hiç değişmez mi
Ne çabuk unuttun dünü
Yarın aklına gelmez mi be adamım...

Hadi ben kandım, inandım ya sen
Yerden göğe kadar yanlış yaşadıkların
Bir yalan, bir olmaz seninkisi
Bana ağlamak senin işin mi demelisin şimdi
Söyle, sana ağlamak benim işim mi be adamım...

Daha dün sen mahpushanede iken
Kaç dostun vardı, kaç arayanın
Ne çabuk unuttun bana ettiğin yeminleri
'Aahh bir gün yüzü göreyim, göreceksin'
Göreceğim bu kadar mıydı be adamım...

Gel, sen harcama seni
Aynaya bak
Yorgun yüzünde okuyacaksın kendini
Böyledir işte insan olmak
Bir düşeceksin, bir kalkacaksın
Neden düştüğünü unutmayacaksın
Üstüne vazife değil dediğini duyar gibiyim
Göz göze kalıp ağladığımız günü unutma
Ve beni bir daha ağlatma be adamım...

12 Aralık 2005 - İstanbul