Adamdı... Şiiri - Mehmet Sercan Tezcanoğlu

Sokaktaydı gözü.
Asla eve girmezdi.
Renklere hastaydı.
Bir de güzel kızlara...
Kızlar yukarı, kızlar aşağı
Yaşar giderdi.

Sonra bir gün...
Mecbur kaldı evlenmeye, çalışmaya.
Hiç istemedi, ama nafile babaydı son sözü söyleyen.
O da söyleneni yaptı, aldı gözlerini içeri.

Olmuyordu olamıyordu, küçük bebe bile fayda etmiyordu.
Koydu gözlerini dışarı.

O sokak senin, bu sokak benim geziyordu.
Ama renkler eskisi kadar renkli değildi artık!
Kızlar da eskisi kadar kız değildi!
Seçti içlerinden birini, aldı gözlerini koydu eve.

Nafile sokağı seviyordu.
İkinci bebe de fayda etmedi.
Gözlerini fırlattı sokağa,
O da peşlerinden gitti.