Adamcıklar Şiiri - Vahit Aydemir

Selam vermez, yüzü gülmez;
Adamdaki surata bak.
Görmüyor musun çevreni,
İçinde yok mu hiç merak.

Dolaşma ortalıklarda,
İnsan kisvesini bırak.
Ne garibanlar var ki,
Çıkarırlar seni çırak.

Gerçekler acı olurlar,
Tokat gibi patrlar şırak.
Gönül bahçen de kurumuş,
Çöller gibi olmuş kurak.

Kibirlenme, böbürlenme;
Egoyu bir yana bırak.
Aç gönül gözünü artık,
Silkin, çevrene iyi bak.