Adamca Şiiri - Furkan Dağtaş

Bazi adamlar, korkaktir, incitmekten, dokunmaktan, sevmekten ve sonrasinda acı çekmekten korkar. Bazen acaba söylersem, kaybeder miyim korkusu ile baska birisi ile beraber olusunu seyrederler.
Bazi adamlar, elini kaldirsa anca sevdigi kizin saç tellerine deger elleri. Hayati boyunca bir kez bile dogru düzgün sevilmemis olmasi nedeniyle; en çok onlar sever.
Bazi adamlar o kadar çok sever ki.. Ugruna onlarca sigara, onlarca sarki ve onlarca kilometre gidilebilir.
Bazi adamlar büyük cüzdanlari ile degil, büyük yürekleri ile konusur. Cebinde eve dönüş parasi yoktur; "karnin aç mi, bak dogru söyle" diyebilir.
Bazi adamlar aptaldir; olmayacagini bile bile, baskasiyla oldugunu bile bile genede sevmeye devam edebilir.
Bazi adamlar cesurdur. Normalde kafasini egerek geçecegi bir ortamdan yaninda sirf sen varsin dive, gögsünü gere gere yürüyebilir.
Bazi adamlar kekemedir, bir çok defa denemesine ragmen seni sevdigini söyleyemeyebilir.
Bazi adamlar çok kiskançtir, biraz da komik; seni en komik aninda bile kiskanabilir.
Bazi adamlar biraz babana benzer.
Biraz da annene.
Eve geç kalma, o elbiseyi giyme, o konustugun kimdi.
Bazi adamlar , hayatından öylece geçip gider, tutamazsin.
Gel diyemezsin, dön diyemezsin, özledim diyemezsin.
Oylece bakarsin arkasindan.
Gidisleri de adamca olur…