Adama hasret bir sevda kaldı

Adam şiiri seviyordu
Şiir de adamı

Oysa kadın başkaydı
Adı aşk olan şiirler biliyor
Tadı acı olan türküler söylüyordu
Galiba kadın ihaneti seviyordu

Simsiyah gecenin ortasına
Hüzün yağıyordu şimdi
Sevgi iflas etmiş
Sadakati bir durakta unutmuş
Aklı evde bırakmıştı sevda

Sonra şehre hüzün çöktü
Duydum ki sevda takılıp gitmiş peşinden bir haylazın
Sonu hüsran olmuş bu masalın

Adam sevdayı seviyordu
Sevda ihaneti
Adam sevdanın peşinden gitmiş
Sevda gözü kör,
Meğer bir ihaneti yar bilmiş

Adam bu yüzden şiir seviyor
Her karanlık çöktüğünde
Sözcükleri dizip ardı ardına
Sevdaya mersiyeler diziyor

Sevdanın gözü kördü
Aklı fukara
Ve şimdi yüreğinde koca bir yara

Koca bir pişmanlığın ardından
Umduğunu bulamayan sevda
Şiir seven adama koştu
Şiir seven adam artık yerinde yoktu
Şair fena söylendi sevdaya
Sevda anlamadı nasıl düştü bu belaya

Adam artık şairdi
Ve şiir seviyordu
Sevdayı unutmuş
Aşkı defterinden silmiş
Sevdalıları yazıyordu şimdi

Sonra sevda üşüdü yürekte
Yürek üşüdü sevdada
İkisi bir olup bir canavar çıktı ortaya

Şair sövüp saydı
Şiir hep ağladı
Adam sevdaya hasret kaldı
Adama hasret bir sevda kaldı
Üzerinden asır geçti
Adam artık sadece şiir sevdi

2018
Ethem BABRAK