Adama Bak Şiiri - İsmail Civelek

gülmüyor eğlenmiyor
sevmiyor sevilmiyor
aşk sözünden kaçıyor
bıraktığın adama bak

geceler saklıyor
gözleri ağlıyor
resminle yatıyor
unuttuğun adama bak

elinde şişesi
tükenmiş neşesi
terk etmiş birtanesi
sürünen adama bak

hayatı anlamsız
yarını yarınsız
vurmuş bir hayırsız
yaralı adama bak

üstü kir pas içinde
yaşıyor bir biçimde
kaldırım taşında
oturan " adama bak "

develi köyü
pamukkale
denizli