Adam yaşlı adam (şiirsel deneme gerçek h ...

Bir adam tanımıştım
O adam, yaşlımı yaşlı bir adam.
Üstü başı eskimiş, eskidende eski
Yani adam,
Adam gibi bir adam
ama ihtiyar bir adam.

Beyoğlu’nun arka sokaklarından birinde
şimdilerde ismi ıspanak kahve olan.
O zamanlar koskoca avluda küçük bir cay ocağı,
Yasef bal oğlunun marangoz hanesi.
Birde Gobris’ in ayakkabı imalathanesi vardı.

Çay ocağı servisini genellikle esnafa yapardı;
Yedi yüz senelik olduğu söylenilen, eskimi eski bir bina
ve koskoca avlusu.
İçeri baktığımda;
İki masa, iki ayrı grup oturmuş sohbet ediyordu.
Diğer tarafta; yaşlımı yaşlı bir adam,
Bir şeylerle uğraşıyordu
Dikkatimi çekti
Bakınca.
Mekân sahibi Ali Bey;
Bu adam yetmiş yaşında
Ama adam yüz yaşındaki bir adam gibi yaşlı duruyordu.
Çocukken İstanbul’ a getirilmiş,
Bir daha da memleketine dönememiş
Marangozhanede boğaz tokluğuna
Getir götür işleri.
Burada yaşayan insanların yardımlarıyla ayakta duruyor.
Her gün gelirken iki şey yanında olurmuş; bir boş poşet,
birde sefer tasındaki azığı.
Poşetiyle her akşam eve odun götürür.
Ev dediysek kendi evi değil yaşadığı eve
kardeşinin kızının evi
Bir tek akrabası o.
Üstelik hiç evlenmemiş.
Sahipsiz parasız oluşundan olsa gerek.
Gözlerinden biri hiç görmüyor, diğeriyse çok az görüyor
Ve bu adam;
Bir avuç toprakla uğraşıyordu.
Dikkatlice bakınca betondaki çatlaktan çıkan bir otun etrafına
Toprakla set yapıyordu.
Üç yüz metrekarelik bir alanda iki santimlik bir ot!
Bunun dışında bir tek bitki dahi yok.
Çay ocağından getirdiği suyu otun köküne döküyor;
Düşünün iki santimetrelik bir otu
O görmeyen gözleriyle nasıl bulmuştu?
Nasıl görmüştü?
İki minnacık yaprak incecik bir sap
üstelik adam çok yaşlı.
Ağzında dişleri yok,
Kulakları çok ağır
Ayrı sılasına toprağına taşına
iki santimde olsa ot.
Hasret yaşadı ona.
O adam,
Yaşlı adam.
“ Merhaba amca ne yapıyorsun? ”
dediğimde
Başını kaldırıp;
Garip’ garip bakmaya çalıştı.
Beni görmek istemişti.
O az gören gözleri
Yüzünde çocuksu bir ifade!
Masumca birazda gururlu ama buruk:
“ Hiçbir şey ” dedi.
Bakışları,
Beton duvarda düğümlenip kalmıştı öylece.
Çok şeyler bir anda aklından geçmişti, biliyorum.
Ama hiçbir zaman aklından geçenleri bilemeyecek kimse.
Yaşamış olduğu acılar sanki yüzünde donup kalmıştı.
Hep yüzündeydi öyle kalakaldı.
O adam yaşlı adam;
Resmetmek isterdim,
Onun hüznünü,
Onun sevdasını,
Onun özlemini,
Acısını.
Hep içimde kaldı neden?
Neden çizemedim bu hüznü, bu gururlu hasreti.
Çünkü o yaşlı adam gözlerinde, yüzünde, ellerinin üstünde,
Her yerinde.
Görmek istemediğim
Beyoğlu’nun arka sokakları, arka avluları
Anadolu’nun ön yüzüydü.
O adam,
Yaşlı adam.
Beyoğlu’na her gittiğimde aklıma gelir
O adam yaşlı adam neler yapıyor
Nerelerde?
Yine bir gün o adam yaşlı adam
“ Nerede? ” diye sorduğumda;
İsminin Rıfat olduğunu o gün öğrendim.
O yaşlı adamın
Bir hafta önce vefat ettiğini söylediler.
Cenazesini eski patronu ve esnaf komşuları kaldırmış
Ali bey köy civarında bir mezarlığa götürmüşler.
O adam,
Yaşlı adam.
Sabah kalkmış yine bey oğluna gelmek üzere,
Kanepenin üstünde bir elinde sefer tası bir elinde boş poşeti;
Öyle kala kalmış.
Ağlayan kimsesi de yokmuş mezarı başında
Öldüğünde yetmişinde saf tertemiz bir adam!
Onca yaşanılanlara rağmen acısını içine gömmüş.
Yokluğunu yoksulluğunu kimsesizliğini paylaşmamış
Veya paylaşmamış.

O adam,
Yaşlı adam.
O adam yeşile,
O adam ağaca,
O adam doğaya,
O adam eşe, dosta, akrabaya,
Anaya, babaya, kardeşe,
Aşka hasret.
O adam,
Yaşlı adam.
Sevgiye hasret,
Sevmeye hasret,
Yapamadıklarına, yaşayamadıklarına hasret…