Adam ve kadın ( düet ) Şiiri - Murat Ülkü

(Adam):
Adın dilimin ucunda bir kördüğüm,
Ne git diyebiliyorum, ne kal yanımda.
Zamanın tam ortasında durmuş bir ölüm,
Arafta bir gölgeyim senin soluğunda.
Söyle, ne olacak bu aşkın son durağı?
Q
(Kadın):
Biz, mürekkebi bitmiş bir kalemin iziyiz,
Yarım kaldık adam, en güzel yerinde masalın.
Bak, ne kadar mağrur ve ne kadar tertemiziz;
Kıyısında beklemeliyiz bu hırçın dalganın.
Yarım kalmak, tamamlanmaktan daha asil değil mi?
Q
(Adam):
Asalet mi? Ben sadece yangınlar biliyorum,
Sırılsıklam aşığım sana, her zerremle hem de.
Her gidişinde bin kez sana dönüyorum,
Ruhumun dikişleri patlıyor senin özleminde.
Söndürme bu ateşi, varsın kül olayım yoluna.
Q
(Kadın):
Yetmiyor adam, sevmek tek başına bir liman değil,
Fırtına bizim içimizde, biz bizzat o rüzgârız.
Kaderin karşısında biraz bükül, biraz eğil;
Biz kavuşursak eğer, inan ki sıradanlaşırız.
Bırak bu sızı, içimizde taze bir yara gibi kalsın.
Q
(Adam):
Sıradanlık mı? Seninle her an bir ihtilal,
Ben senin eksikliğinde bile kalabalık bir şehrim.
Gitmek bir seçenek değil, kalmak ise vebal;
Sen benim hem en büyük günahım hem tek zehrim.
Yarım kalmak, her gün bin kez ölmek demek, bilmez misin?
Q
(Kadın):
Ölmek değil bu, sonsuz bir uykudan uyanış,
Bak, ellerimiz birbirine değmeden nasıl da bağlıyız.
Bu hikâye, iki ruhun sessizce çarpışışı;
Biz bu evrende, hiç dokunamayan iki yıldızız.
Işığımız yeter bize, vuslat sadece bir karaltı...
Q
(Adam):
Yıldızlar uzak kadın, ben ise sana çok yakınım,
Göğsünün atışını duyacak kadar, bir nefes kadar...
Seni yarım sevmeye, uzaktan izlemeye sakınım;
Bu yürek ancak seninle tam bir dünya kurar.
Hangi masal mutlu bitmiş ki, bizden bunu esirgiyorsun?
Q
(Kadın):
Mutlu sonlar sadece kitap kapaklarında yaşar,
Bizimki yaşanmamışlığın o sonsuz gücünde saklı.
Aşk, insanı kendi sınırlarından dışarı taşar;
Belki de bu yarım kalmışlıkta, ikimiz de haklıyız.
Sus şimdi, sadece bu yarım şarkının sesini dinle...
Q
(Adam):
Öyleyse çekiyorum restimi bu sağır sessizliğe,
Yarım kalmış her ne varsa senin renginle dolsun.
Madem vuslat yasak bu öksüz hikâyeye,
Bu sızı benim en kıymetli mirasım olsun.
Seni bir ömür boyu eksik, bir ömür boyu tam seveceğim.
Q
(Kadın):
Çek ellerini geçmişin o paslı zincirinden,
Biz bu yarım kalmışlıkla en yükseğe çıktık.
Korkma bu derin sızıdan, bu geçmeyen izden;
Biz aslında ayrılırken birbirimize acıktık.
Böyle bilsin dünya; biz en güzel, biz en yarım kaldık...
Q
(Adam ve Kadın):
O halde kırılsın kalem, kapansın bu eski defter;
Biz, birbirine yasaklanmış iki ayrı lisanız artık.
Sen bende son nefes, ben sende bitmeyen keder;
Aynı gökyüzünde iki sürgün, iki yalnızız.
Yarım bıraktık her şeyi; sadece bu aşkı tam yaşadık.