Adıyla sesleniyordu Adam.
Ağlayarak geliyordu Kadın.
Kadının suçu, sesinin karanlıkta kaybolmasıydı,
Adamın bu bahar yeni bir aşka tok olması.
Yok olması içten değil yersiz samimiyetin,
Bıçak ucu kadar keskin bilenmiş nefret.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
