Adıyla sesleniyordu Adam.
Ağlayarak geliyordu Kadın.
Kadının suçu, sesinin karanlıkta kaybolmasıydı,
Adamın bu bahar yeni bir aşka tok olması.
Yok olması içten değil yersiz samimiyetin,
Bıçak ucu kadar keskin bilenmiş nefret.
Kadının suçu, kurak bir çöle yelken açmasıydı,
Adamın yağmur yağmadan kaçması.
Kayıt Tarihi : 8.4.2017 00:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!