Adam ve Çocuk Şiiri - Oktay Purhan

Caddeden bir adam geçiyordu hızlı hızlı
Belli ki geç kalmıştı
Hayli telaşlı...

Tam köşeyi dönecek oldu
Karşısında küçücük bir çocuk buldu
Hayli çelimsiz
Hayli sıska..

Düştü çocuk adamın ayaklarının üzerine
Bir garip hüzün çöktü koca adamın küçücük yüreğine
Sanki kendi çocukluğu kapanmıştı dizlerinin önüne
Adam aldı küçücük çocuğu kollarına sarıverdi bedenine

Korktu çocuk,
Adamın sımsıkı sarışlarından
Anladı adam çocuğun korktuğunu bakışlarından

Öylesine büyük bir kahkaha attı ki adam
Çocuk baktı güldü..
Çocuk güldü..
Çok güldü..

Adam unuttu işi gücü
Çıkardı kravatını
Attı ceketini sokak ortasına
Adam çocukla çocuk oldu
Adam çocuk oldu...

Bazan küçük bir kalp çarpıntısı akıllandırır bizi
Bazan küçük bir çocuğun çarpaması uyandırır kalbimizi...