Adam Sanmıştım Şiiri - Zeynep Zerrin Can ...

Bu sabah birde baktımki, çekip gitmişsin,
Bir korkak, bir zavallı gibi,
Sessizce, veda bile etmeden.
Derdin neydi söylemeden...
Bu kadarda acizmiydin
Kendini, kelimelerle ifade etmekten
Sana bakan, adam gibi adam sanır,
İçine gir bak, ne boş olduğu çıkar.
Rahatsızmı etmiştim seni?
Kaçmak yerine, konuşmayı denesene,
Korkaklar kaçar benim bildiğim
Kavak ağacını sevmez insanlar,
Dosdoğrudur diye...
Bir kavak ağacı bile olamamışsın.
Bende seni adam sanmıştım.
Meğer sen, konuşmaktan,
Yazmaktan bi habermişsin
Söylemek yerine,
Silmişsin beni heryerden
Eminim yaşamında,
Kaleminden önce silgin bitmiştir.
Kendini ifade etmekten acizlerin işidir.
Medeni insan, konuşur, anlatır kendini
Neyi isteyip, neyi istemediğini,
Bunu bile yapamadığına göre...
Sen, medeniyetin ne olduğunu bile bilmiyorsundur.
Yazık, acımaktan başka birşey gelmez, elimden
Sana bakan adam sanır
Oysa sen, adam olamamışsın
Boşuna ağarmış saçların,
Yaşının adamı değilmişşsin
Halen kızıp, misketlerini alan çoçukmuşsun
Bende sana bakıp uzaktan
Adam sanmıştım