Adam Sandıklarım Şiiri - Murat Kaya 3

✒ADAM SANDIKLARIM✒
Hayat yolunda yürürken heybemde çok insan taşıdım ben.
Zamanla çoğunun yavaş yavaş döküldüğünü gördüm.
Dökülenler heybemin eskimişliğinden değil,
Karakterlerinin hiç bir yere sığmamasındandır.
Aslında güzel de oldu...
Adam sandıklarımızla yürüdüğüm yolların gereksiz ve boş olduğunu erken anlamış oldum.

Birbirini satanlarla, sırtından vuranlarla,
Konuşulmayacak sözleri konuşanlarla zaten işim olmazdı
Dibi görünmeyen kör bir kuyunun içine bıraktım onları
Şimdi! O kuyuda bakılmayacak yüzlere bakarlar mı?
Konuşurlar mı? Dövüşürler mi? onların sorunu...

Ne demişler adamlık elbisesi bazı bedenlere büyük gelir.
İnsanları tükürdüklerini yalarken seyretmek
Sevinmekten çok hüzün veriyor bana
Çünkü adam olana, rezilliğe gülmek yakışmaz kardeş...

Şu dünyada ne çok insanlarla haşır neşir olmuşum
Değmeyen insanlara ne çok zaman harcamışım
En çok üzüldüğüm de yıllarca adam olmayanları adam sanmışım.

Kendine bile saygısı olmayanların yeri yok artık yanımda.
Adamlığına kalıbını bastığım dostlarım yeter bana.
Satılma korkusu yok, güvensizlik yok,kahpelik yok...
Zor günümde yanımda olan dostlarımın varlığı yeter bana.

Yani diyeceğim namertle zevk sefa içinde güleceğime
Mertle cefa içinde ağlamak daha makbul
Önemli olan birbirini satanlarla yaşamak değil
Önemli olan adam gibi adam olan dostlarla yaşlanmak.
Kırmadan, dökmeden, üzmeden, üzülmeden göçüp gitmek şu fani dünyadan
Bir hoş seda bırakarak...

Not:Sen sen ol kimseyi menfaatin için satma kardeş...
Bakılacak yüze utanılacak söz söyleme kardeş..

Şiir:Murat KAYA ✒✒