Kaybolmuşum dünya deden şu mekânda
Ne gardaş, ne eş, ne dost var şu an yanımda
Kan değil kıpkızıl bir yalnızlık dolaşır damarlarımda
Ne dağ, ne deniz, ne taş var artık yollarımda
Ağlasam erkekliğime sığmaz bilirim amma
İnsanın erkek olsa da ağlayası geliyor bazen doyasıya
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
