Adam Olmak Şiiri - Nuh Karaaslan

Aynı kuşağın çocuklarıydık,
Çatapat, mantar tabancasıydı elimizdeki,
Minti minti çiklet çiğner,
Körebe, yakar top, çelik çomak oynardık...
Taş atardık sapanlarla kuşlara...
Aynı kuşağın çocuklarıydık,
Öğretmenlerimizden korkar,
Bir o kadar sever, sayardık...
Arabesk şarkıları;
Seyyar plakçıların önünden geçerken duyardık...
Bilyelerimiz vardı sonra mavi, yeşil...
Birbirimizi "üttük" der avunurduk...
Aynı kuşağın çocuklarıydık,
Siyah beyaz televizyonu,
mahalleye ilk alan Almancı komşunun
oğlu en iyi arkadaşımızdı...
Pazar günleri tatil sineması,
Salı geceleri Türkan ŞORAY, Tarık AKAN filmi
seyretmek için azar işitirdik....
Okul yolları taşlı ,uzun ve çile doluydu.
Kara önlük ve beyaz yakalıydık...
Ağabeyimizin pantolonuydu üstümüzdeki,
Hep çok uzun, çok bol...
Kemerlerin son deliğinde belde duran..
Cin Ali kitap serisini okurduk...
Çarpım tablosu ile çarpılır,
Simitlerizi bölüşürdük...
Aynı kuşağın çocuklarıydık,
Ve...Aynı kıza aşıktık...
Utangaçlığımız da aynıydı,
Yüzlerimizdeki kızarıklıkta...
...
Büyüdük de adam mı olduk?