Adam Olmak Şiiri - Sinan Şaşmaz

Gece insanı yavaş yavaş ıslatır
Hiç bitmez karanlığın tokatları
Acıtmaz fakat kanatır.
Sessiz sesiz ağlarsın ama
Ayrılamaz gözyaşların pınarlarından.
Susarsın, yanarsın, bitersin
Alev alıp söversin
Yinede Tükenmez yüreğinin haykırışları
Çünkü yalnızsın, teksin.

Lisanı unutmuş dilin
Bir çift göze muhtaçsın
Açsın, açıksın, biçaresin
Anlatamaz derdini
Sineye çekersin

Katran tutmuş parmakların
Derinleşmiş yüzündeki çizgiler
Derdin, kederin, acının adı olmuşsun
Zayıf bedenin bunu kaldıramayacaktır artık
İhanetler görmüş, hançerler yemişsin sırtına
Dönüp bakmışsın dostunun sıfatına
Gururun kırılmıştır, dizlerin titremekte
Öylece yığılmışsındır oraya.

Çünkü bu devirde adam olmanın
Bedelini ödüyorsundur.
Ve daha da ödeyeceksin!