Yürüyüp de vardım senin yanına
Bir adam sanmışım ahmakmış kendi
Kötülükte kalmaz kimse yanına
Edebi gel takın olup efendi
Evimde arsamda var benim dersin
Ne zamana kadar gider bu varlık
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta