Şahsımız kaybedilmiş, sahiplenen de olmaz,
Patavatsız değiliz, saygı bile duyulmaz…
Nedir kusurlarımız, lâfsa taşımıyoruz?
Zararımız olmuyor, dost edinemiyoruz…
Muhabbeti severim, kaçar uzaklaşırlar,
Çay söyleyen bile yok, şahsımı hiç saymazlar…
Davet eden olmaz, selam dahi verilmez,
Şahsım da çok gururlu, bunlara pek üzülmez…
Kapımı kapatmışım, zaten döşeyemedim,
Sandalyem dahi yoktur, düzen edinemedim…
Fazla fakir sayılmam, hâlime şükrederim,
Hastalıklar olmasa, olmaz endişelerim…
Hayvanlarım dolaşır, özgür özgür yatarlar,
İç kapılar hep açık, dışarı geçitler var…
Onlar ki dostlarımdır, dostlarımın yerine,
Şahsımı terk etmezler, bağlıdırlar yemine…
(2012)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 2.8.2013 02:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!