Adam - Kadın - Şair Şiiri - Yunus Hüseyni

Biriktirirdi aşıkların gözyaşlarını
Ve demliğinde kurumuş kan pıhtısını
Umursamadan kaç can yaktığını
Ateşe koyar, bekler mazisinin kaynamasını

Elinden nazikçe bırakınca bardağını
İçinden kılıç gibi çeker çay kaşığını
Mazisinin tek tek yudumlar kanını
Ateşi aşk, demi insan olan çayını

Zaman gelir sallanır kalbinin zarları
Atamadan meydana, kaybeder kumarı
Sevgi için kırılmıştı, aşk kitabının uçları
Mutluluk için çizilmişti, aşķ tabloları

Ve...
Bir adam gelir, çatlatıverir zarları ikiye
İkiden dört çıkar, oluverir cihar-ı heftiye

Şaire ise,
Aşk gece olur, bazı bulutlara gizlenir
Göğe diker gözlerini, yeryüzündeki bu esir

Erken getirirdi akşamı
Başına toplardı kara bulutlarını
Pusuya yatarak gizler ay ışığını
Sırtına indiriverir Şahika kırbacını

Susmak sana yakışmaz, konuş
Gürle! Bu suskunun ruhuyla boğuş
Elde mi? Kader! Ölüm ise yok oluş.
Dilinle cehenneme iterken şairini

Şimdi çık kara pusun içinden
Gülerek geç mezarımın üzerinden
Sana aşıklar kabristanı içerisinden
Duyar elbet Tanrı, birinin ahını