ADAM:
Boşluğa çarpıp dönen, adımlarımın yankısıydı,
Telefon elinde iken, her sözün bir yalan maskesi.
"Meşgulüm" diyen o ses, artık en derin bir utançtı,
Başka bir pencerede, sana ayrılan zaman hiçti.
Gözümdeki perde indi, o sessiz günde nihayet anladım.
Q
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta